منتهی شما باید قدرت علمی پیدا کنید. اگر آن قدرت پیدا شد،‌ می شود حسن بن یوسف بن مطهر علامه حلی. سلطان وقت، علمای چهار مذهب را جمع کرد. ارکان حنیفه،‌م مالکیه، شافعیه، حنبیه، همه جمع شدند و یک مرد پیدا شد با قدرت علمی در آن مجلس نشست و برخاست. و سر چهار مذهب را به سنگ کوبید، و پرچم تشیّع را در این مملکت برافراشت،‌صبح تمام مملکت رسماً سنی بود،‌ ظهر ورق برگشت و خطبه های نماز جمعه در سرتاسر مملکت عوض شد. این قدرت یک پهلوانِ در دین است، بُنیه علمی را قوی کنید. منبع: مصباح الهدی،...

مرحوم حاج شیخ عباس قمی، به مطالعه بحارالانوار سفارش می کرد. روزی آقای حاج میرزا علی محدث زاده در قم منبر رفت و منبرش بدون مطالعه و معمولی بود. یک وقت پدرش مرحوم حاج شیخ عباس را در خواب دید. شیخ عباس فرمود: یک مرتبه انسان مال کسی را تلف می کند، این قابل تدارک و جبران است. بلکه گاهی چندین برابر جبران می شود. گاهی به عرض [آبرو] کسی متعرض می شود، مثلأ غیبت می کند، این هم قابل تدارک است. و ممکن است به بهترین نحو، آبروی او را تدارک کند و از او استحلال کند. ولی بعضی...

حضرت آیت الله شبیری زنجانی "مدظله" آسید یوسف حکیم، فرزند مرحوم حکیم از نظر علمی، خیلی خوب بود. شنیدم پدرش به اجتهادش تصریح کرده بود. آسید یوسف از شاگردان بارز آقای حکیم بود. بعد از وفات آقای حکیم، عربها "قلّدنا السّید یوسف، قلّدنا السّید یوسف" گویان برای تقلید از ایشان هجوم آوردند. چون خیلی محبوب و ملّا بود و زمینه کاملی برای مرجعیت داشت، ولی او ایستادگی کرد و مردم را به آقای خوئی ارجاع داد. حتی برای تصرف در وجوهی که در دستش بود، از آقای خوئی استجازه کرد! منبع: جرعه ای از دریا، ج سوم، ص ۵۳۲

آیت‌الله‌العظمی شبیری زنجانی: آقای بروجردی خیلی به حدود شرعی و حفظ مصالح روحانیت مقیّد بود. از تبریز برای ایشان استفتائی فرستاده شد درباره آسید ابوالحسن اصفهانی که تقلید از ایشان در نظر ما اشکال دارد؛ چون سنّ آسید ابوالحسن بالا رفته و حافظه‌اش تحلیل رفته است و از نظر علمی رو به افول هستند و اصحابش کارهایی انجام می‌دهند که مورد اشکال است. از آقای بروجردی درخواست کرده بودند که رساله‌اش را برای تبریز بفرستند تا آنجا از وی تقلید کنند. آقای بروجرد در جواب نامه نوشته بود که این حرف‌ها وسواس شیطانی است و تا قطعی نباشد که مرجعی...

حضرت آیت الله وحید خراسانی "دامت برکاته" ملا علی رشتی از اجله تلامذه مرحوم میرزای شیرازی است، این شخص ناقل این قضیه است، او می گوید... که میرزا او را معین کرد برای کرسی فقاهت در رشت، ناقل قضیه همچو شخصیتی است او می گوید: یک سفری من از راه طویرج با کشتی آمدم از نجف به کربلا یا از کربلا به نجف، در آن سفینه عده ای بودند همه مشغول لهو و لعب، یکی بین آنها بود، این شخص سر تا پا سکینه و وقار، با آنها بود ولی تنها، نه در لهو و نه در لعب و نه...

آمیرزا مهدی در ابتدا در طریق فلسفه سیر میکرد ولی معروف است که، در عالم رؤیا نوشته ای از حضرت ولی عصر علیه السلام را زیارت کرده بود که سبب شد راهش را عوض کند. این نوشته به سبک عبارتهای امروزی است. جمله این است: "طلب المعارف من غیرنا اهل البیت مساوق لانکارهم". "المعارف" و "مساوق" تعابیر امروزی است که در لسان روایات به کار نرفته است. چون وقوع رؤیا در زمان ما واقع شده نه در زمان حضور ائمه معصومین سلام الله علهیم اجمعین عبارت به تعبیر امروزی صادر است نه به تعبیر ائمه علیهم السلام. منبع: جرعه ای...

شخصی به شیخ مفید که سوار بر الاغی بود گفت: حمل شیئی بر نفس جایز است؟ شیخ مفید گفت: اگر مفید باشد اشکال ندارد.

حضرت آیت الله شبیری زنجانی "مدظله" مرحوم آقای حجت، اواخر عمر ناراحتی قلبی پیدا کرد و پزشکان نهی کردند که ابدأ برای کسی بلند نشود! چون خطر دارد. از این رو، برای هیچ یک از رؤسا و بزرگان بلند نمی شد. برای آقای بهبهانی و کاشانی هم بلند نمی شد. شنیدم فقط برای یک نفر بلند می شد، او هم آقای بروجردی بود! کسی می گفت: موقعی که آقای حجت می خواست دستور پزشک را اجرا کند، حاج آقای والد ما به منزلش می رود و ایشان می گوید: پزشکان مرا از بلند شدن نهی کرده اند و من، اول...

سید نعمت الله جزائری از شاگردان دلباخته علامه مجلسی است. مردی دانشمند، اجتماعی، فرهیخته، با علائق عرفانی، محدث و حتی شوخ و طناز که "زهر الربیع" را هم دارد. کتابهای فراوانی دارد که برخی از آنها، تا آنجا که می دانم، هنوز هم منتشر نشده است. یکی از آثارش "مسکن الشجون فی حکم الفرار من الطاعون" است که زمانی مقاله ای در باره اجتماعیات آن نوشتم. اثری لطیف و جالب که اخباری هم از پاره ای از نقاط عرب نشین در جزائر و هویزه و اینها دارد. امشب مقامات النجاة او را می دیدم. جایی نکته ای درباره بت پرستان...

سید علی نقی فيض الاسلام، مترجم شهیر قرآن و نهج البلاغه و مؤلف آثار فاخر اسلامی می فرمايد: بيش از دوازده سال پيش به درد شكم گرفتار شدم و معالجه اطباء سودی نبخشيد. برای استشفاء به اتفاق و همراهی اهل بيت و خانواده به كربلای معلی مشرف شديم. در آن جا هم سخت مبتلا گشتم. روزی دوستی از زائرين در نجف اشرف، من و گروهی را به منزلش دعوت نموده، با اينكه رنجور بودم، رفتم. در بين گفت و گوهای گوناگون، يكی از علماء كه در آن مجلس حضور داشت، فرمود: پدرم می گفت: هر گاه حاجت و خواسته ای...